Το Δημοτικό Σχολείο Γεωργιτσίου έχει χαρακτηρισθεί ως Μνημείο και είναι χτισμένο στο κέντρο του χωριού, ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμο από όλους. Αντικατέστησε το παλιό σχολείο το οποίο είχε κτιστεί το 1851 και που βρισκόταν λίγο πιο πέρα αλλά δυστυχώς σώζονται μόνο κάποιοι τοίχοι σήμερα.
Η ανέγερση του Σχολείου πραγματοποιήθηκε κατά τα έτη 1925-1933 με έξοδα του Φιλεκπαιδευτικού Συνδέσμου Γεωργιτσιάνων « Ο Σωκράτης» ,που εδρεύει στην Αμερική. Εκεί όλοι οι πατριώτες δημιούργησαν Σύλλογο από το 1920 με σκοπό να κάνουν κάτι για την γενέτειρά τους επομένως κατέληξαν στην ανέγερση του Σχολείου ώστε να εξυπηρετήσουν όλους τους Γεωργιτσιάνους.
Αποτελεί εμβληματικό κτήριο του χωριού και κυριολεκτικά ένα κόσμημα σπάνιας αρχιτεκτονικής καθώς είναι λιθόχτιστο, όλο από εξάπλευρη (πλήν των γωνιών) πελεκητή πέτρα Ταϋγέτου, σε σχήμα Γ με 2 προαύλια: ένα βορεινό για τα κορίτσια και ένα ανατολικό για τα αγόρια και με ένα υπέροχο ρολόι στο κωδωνοστάσιο του. Αρχιτέκτονας υπήρξε ο Αναστάσιος Μεταξάς (1862 -1937), ο οποίος μεταξύ άλλων υλοποίησε τα σχέδια της αναμαρμάρωσης του Καλλιμάρμαρου Παναθηναϊκού Σταδίου (οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1900), ενώ εργολάβος ο Λάμπρος Κοντοζήσης.
Στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του φιλοξένησε δημοτικό, γυμνάσιο και σχολαρχείο. Μέχρι να ανεγερθεί το νέο Σχολείο, τα Γεωργιτσιανόπουλα που φοιτούσαν σε σχολείο στεγάζονταν σε κάποιες τάξεις στο παλαιό Δημοτικό σχολείο που έγινε το 1925, άλλα σε ενοικιαζόμενα κτίρια-σπίτια όπως το σπίτι του Γιαννακαντώνη, άλλα στο Θεοδωρακέικο σπίτι και άλλα αλλού. Στο Δημοτικό Σχολείο οι μαθητές της εποχής εκείνης ήταν πολλοί, με τον αριθμό αυτών να ξεπερνάει τους 300. Δεν ήταν όμως μόνο οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου καθώς λειτουργούσε και ημιγυμνάσιο με έναρξη λειτουργίας το 1928 έως το 1945 επομένως χρειάζονταν κτίρια.
Τέλος, το πανέμορφο αυτό κτήριο χρησιμοποιήθηκε ως διδακτήριο, ως ειρηνοδικείο, ως αγροτικό ιατρείο, ως εστία συλλόγων και άλλων εκπαιδευτικών μονάδων.
